Op zondag 25 oktober ben ik naar de musical voorstelling “The sound of Music “ in de stadsschouwburg van Antwerpen geweest.
Iedereen kent ongetwijfeld wel het verhaal van Maria en de zeven kinderen Von Trapp. Maria zit in het klooster niet echt op haar plaats, vindt moeder overste. Ze stuurt Maria naar de familie Von Trapp, waar ze moet zorgen voor de kinderen van de weduwenaar Georg Von Trapp. Deze kinderen zijn helemaal geen doetjes, ze hebben al vele gouvernantes versleten. Het lukt Maria toch om weer vreugde in het huis te brengen met haar vrolijkheid en liedjes. Al snel wordt ze verliefd op de kapitein en weet ze met haar gevoelens geen blijf meer. Ze vlucht terug naar het klooster. Daar wordt ze door moeder overste overhaalt om terug te keren. Niet veel later trouwt Maria met de kapitein. Alles lijkt in orde, maar na hun huwelijksreis moeten ze met het hele gezin vluchten voor de Duisters. Ze zoeken onderdak in het klooster en kunnen daarna ontsnappen aan de Duisters. Ze zijn vrij.
Het was een hele mooie voorstelling. Ik heb genoten van het begin tot het einde, maar wat mij het meest heeft aangegrepen was de terugkomst van Maria naar de familie. Je zag dat de familie zeer erg leed wanneer Maria er niet meer was. De kinderen verveelden zich en hadden geen zin meer om te zingen. Als ze dan toch moesten zingen van hun vader lukte het niet zo goed zoals bij Maria. Hun vader had hun juist aangespoord om te zingen toen Maria weer tevoorschijn kwam. Ze herleefde meteen, ze waren zo blij en zongen weer vrolijk mee. Op dat moment kreeg ik echt rillingen van boven tot onder,een echte krop in mijn keel en tranen in mijn ogen. Ik vond het echt zo een mooi moment, hoe Maria zo een onmisbaar persoon was geworden voor de familie. Zonder haar voelde ze zich triest, ze hadden geen zin meer om te zingen,… nu ze terug was gekomen veranderde dat meteen, iedereen was zo blij, ze hadden weer zin om te zingen, te dansen en te spelen. Hun leven had terug zin gekregen.
Als je dan Maria vervangt door onze godsdienst vindt ik het een heel mooi voorbeeld van, welke betekenis geeft godsdienst aan ons leven? We kunnen er gewoon niet zonder.
Het was een hele mooie voorstelling. Ik heb genoten van het begin tot het einde, maar wat mij het meest heeft aangegrepen was de terugkomst van Maria naar de familie. Je zag dat de familie zeer erg leed wanneer Maria er niet meer was. De kinderen verveelden zich en hadden geen zin meer om te zingen. Als ze dan toch moesten zingen van hun vader lukte het niet zo goed zoals bij Maria. Hun vader had hun juist aangespoord om te zingen toen Maria weer tevoorschijn kwam. Ze herleefde meteen, ze waren zo blij en zongen weer vrolijk mee. Op dat moment kreeg ik echt rillingen van boven tot onder,een echte krop in mijn keel en tranen in mijn ogen. Ik vond het echt zo een mooi moment, hoe Maria zo een onmisbaar persoon was geworden voor de familie. Zonder haar voelde ze zich triest, ze hadden geen zin meer om te zingen,… nu ze terug was gekomen veranderde dat meteen, iedereen was zo blij, ze hadden weer zin om te zingen, te dansen en te spelen. Hun leven had terug zin gekregen.
Als je dan Maria vervangt door onze godsdienst vindt ik het een heel mooi voorbeeld van, welke betekenis geeft godsdienst aan ons leven? We kunnen er gewoon niet zonder.
Na de voorstelling heb ik ook de cd van deze musical gekocht.
De Nederlandstalige versie.
Er staat een nummer (Ik kan heel de wereld aan – Deborah De Ridder) op dat ik opzet als ik weer even een moeilijk moment heb, tijdens de opleiding, stage, of wanneer ik me gewoon even niet goed voel. Dit liedje kan mij echt motiveren om verder te gaan, dan zet ik mezelf even in de plaats van Maria en zing uit volle borst mee. Ik kan er me echt in terugvinden, op mijn manier dan.
Het eerste deel, dat me het meest raakt kan ik niet terugvinden op internet. Hier vind je wel een fragment van op You Tube.
http://www.youtube.com/watch?v=pOgCz9EehoA
Geen opmerkingen:
Een reactie posten